“Oyunun Oyunu”: İşler Karışmışsa… Bir Tabak Sardalya
Michael Frayn’den harika bir “farce”, diye başlamak istiyorum söze. Karmakarışık, eğlenceli, süratli, arada şiddetli gülme sağanaklarına neden olan “Oyunun Oyunu”, 2015-16 Tiyatro Sezonu’nun neredeyse son haftalarında izleyiciye çok hoş dakikalar geçirten harika bir yapım. Derhal izlemenizi öneririm. Malum serotonine şu ara çok ihtiyacımız var…
“Oyunun Oyunu” her şeyden önce belleklerde uzun süre yer edecek bir çalışma özelliğini taşıyor. Dinamizmi, rejisi, ışık, kostüm ve sahne tasarımı, üstün oyunculuk performanslarıyla her anlamda çok başarılı. Daha önce de belirttiğim gibi asla kaçırılmaması gereken “Oyunun Oyunu”nda ilk olarak “ Çırılçıplak” adlı bir piyeste görev alan oyuncular Dotty, Brooke, Selsdon, Belinda, Garry, Frederick, sahne amiri Tim ve yardımcısı Poppy, oyunun yönetmeni Lloyd ile tanışıyoruz. Evet, yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğu; kostümlü, teknik provada iyice açığa çıkıyor aslında. Ezber tam oturmamış, replikler havada kalıveriyor bu nedenle… Bulunmayan ya da yeri değiştirilmiş aksesuvarlar… Elden ele dolaşan içki şişesi, sürekli adres değiştiren çiçek buketleri ve bitip tükenmek bilmeyen şiddetli ego ve iktidar savaşları, kıskançlıklar… Ahhh, evet tıpkı Danimarka Krallığı’nda olduğu gibi “Çırılçıplak”ın kulisinde de, sahnesinde de çürüyen bir (çok) şeyler var.
Ali Gökmen Altuğ’un her türlü övgüye değer rejisi, bilinçli, yaratıcı, tempolu oyunculukları, varsıl ses ve beden dili çeşitlemeleriyle tüm kadro kalıplaşmış olası farce ökselerine yakalanmadan çok başarılı bir çalışmaya imza atıyorlar.
Provada, oyun esnasında sahnede ve sahne gerisinde yaşanan olaylar, aksilikler o kadar ustalıklı bir biçimde ele alınmış ki, yaratılan benzersiz illüzyon seyirciyi bir anda koltuğundan kaldırıp sahneye ve kulise götürüyor sanki… Bir kalp çarpıntısı ki sormayın.
Seneler önce “Gelin ve Kaynana” da yaşar kıldığı Colombina karakterini hiç unutmadığım Ayşen Sezerel Dotty’de Aslıhan Kandemir, Yeliz Gerçek, İlhan Kilimci, Caner Çandarlı, Ergun Üğlü, Destan Batmaz, Berna Demirer ve Ahmet Saraçoğlu diğer rollerde son derece doğal ve üstün başarıyla her hareketi, her tonlaması iyi tartılmış, ölçülü, özgün yorumlarla izleyiciden tam not alıyorlar. Reji, doğru oyunculuk ve diğer teknik detaylarları, özel sahne dili / kullanımı, sahne düzeni ve trafiğinin kusursuz akışkanlığı, zamanlama ve dinamizm kusursuzluğuyla Michael Frayn’e yaraşır bir yetkinlikle sunulan “Oyunun Oyunu”nda emeği geçen herkesi kutluyorum…
Pınar Çekirge
