ALTAN KARINDAŞ ile üç yıl önce bugün, bir dönem, bir simgeye daha veda ettik…
1966 yılında Cüneyt Gökçer’in yönettiği ve Zeki Müren, Asuman Korad ile başrolleri paylaştığı “Çay ve Sempati” adlı oyundaki başarısı anlatılırdı hep.
Laura Reynolds rolünü yorumlayışı…
Uzun yıllar seslendirme yaptı Altan Karındaş. Bıcır ve Gıcır’ ı seslendirdi örneğin.
Gazino ve plak çalışmaları, film setleri…
Küçük Sahne, İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları, Arena, Gen Ar, Saim Alpago, Ulvi Uraz, Salih Kalyon Tiyatroları’ nda görev aldı.
Kanlı Düğün, Arpa Ambarı, Örümcek, Karakolda, Gönül Avcısı, Bitmeyen Aşk, Kanlı Nigar, Çay ve Sempati, Kargalar Okulu, Küçük Kulübe, Döner Yataklar, Üç Karılı Koca, Hayat Tatlıdır, O Kadın, Üç Kafadarlar, Bir Küçük Aslancık Varmış, Sasafra Dallarında Esen Rüzgar, Bir Yaz Gecesi Rüyası, Şurdan Şuraya Gitmem, Bu Akşam Semerkant’ta Sokakta, Figaro’nun Düğünü oyunlarında rol aldı.
Bir dönem kendi tiyatrosunu kurdu. Hiç kuşkusuz, kuşağının en özel oyuncularından biriydi.
Ve şimdi, o gerçek Dionysos Mirasçısı’ndan geriye erişilmez başarılar. Belgeler. Fotoğraflar. Kayıtlar. Dinmeyen alkışlar. Turneler…
Tekin Deniz’in notunu okuyorum yeniden : “ Yaşayan en büyük insan hazinelerimizden Altan Karındaş’ı yitirdik. Ameliyata girmeden çok kısa bir süre önce bile: “Beni neden unuttular? Niçin bana uygun roller yazılmıyor? Sahneleri ve seyircileri özledim.” diyordu. Tıpkı Lale Oraloğlu gibi. Gerçek bir hazineydi. Üzgünüm…”
Tiyatroya, sanata adanmış bir hayatın yansıları kaldı.
Tabii, renkli, siyah beyaz hatıralar da…
