Salihli Sardes 8. Uluslararası Dionysos Tiyatro Şenliği ve Tiyatro Eğitim Kampı bu yıl da tiyatronun doğduğu topraklar olan Salihli’nin Sart (Sardes) bölgesinde Artemis Antik Kenti yanıbaşında gerçekleştirildi.
10 gün süren etkinlik hem Sart Mahallesi (köyü) hem Salihli’den her akşam gösterileri izlemeye gelenlerle coşkulu bir ortamda sürdü. Sabah 08-10 arası kahvatıları, köyden ve aşağı Sart’ dan alınan mis kokulu domatesler, biberler eşliğinde, yöreye ait tazecik ekmeklerle peynirlerle donatıldı… Saat 10:00’dan sonra başlayan atölyeler, öğle arası serbest saat hariç akşam saatlerine dek sürdü…
Atölyelere katılım kamp içi tiyatroculara ve genc tiyatroculara açık olduğu gibi, Sart’ın Tiyatro Sevdalıları ve öğretim üyesi Dr. Rasim Aşın öncülüğünde Salihli’de oluşmuş Dionysos Gönüllüleri ve yeni katılımcılara da açıktı. Serbest saatlerde ise Gmnazyum, Artemis, Kurşunlu Kaplıcaları, Çamur Alan, Kazanlar gibi mesire yerleri, tarihi turistik yerler gezilerek hem ferahlandı hem esnafla sohbetler edilerek alışveriş yapıldı…
Alanında deneyimli hocaların atölyeleri kampın en önemli gündemi olsa da, köyün davetlerine (düğün, hayır lokması, hayır yemeği) katılma, akşamüstü saatlerinde köy meydanında kısa oyunlar, sonra akşam oyunları, doğaçlama gösteriler, katılımcıların ve de yöredeki müzisyenlerin mini konserleri ve sonrasında yakılan kamp ateşinde hem Sart’dan hem Salihli’den gelenlerle birlikte halaylar, horonlar, gece eğlenceleri de en sevilen saatlerdi… Ortalığın toparlanması ateşin kontrollü yakıldığı gibi kontrollu söndürülmesi, (Tema temsilcisi İbrahim Ateş hocamıza bin teşekkür) yeni tanışan tiyatroların sezon ve gelecek sezon projelerini paylaştığı, atölyelerin irdelendiği, kazanımlarını kendi yerellerinde uygulanma planlarının yapıldığı sohbetler, mini sesle koral türküler eşliğinde sürdü. Salihli’deki işlerinden çıkıp gelen dostlarımız tüm Salihli Sardes Gönüllülük Hareketi üyeleri, bizlerle söyleşen konuklarla beraber on gün geçirdik…
Kampın günlük yaşam rutini ve keyfiyle işleyişini (ki tiyatro kamplarımızın genel çatı işleyişidir) anlatırken, bu yıl sekizincisi düzenlenen Sardes Tiyatro Kampı’na şehrin karanlığından gelen sesleri ve kampın yapılmasını engellemek isteyenleri de işaret etmek niyetim. Bu tempoda gece sohbetlerinde; kimi sıcak kimi soğuk içecek ya da bira içenlere düşman olmak, dışarda taraftar toplamaya çalışmak, tahrik ederek kavgaya bulaştırmaya çalışmak, kampa gelerek tehdit etmek, üstelik yalan ve iftirayla, hem bizlere dil uzatmak, hem esnafın köylülerin ağzından uydurdukları yalanları düzmek bir muhtarın durup dururken aklına gelecek iş değil bizce. Üstelik sekizinci yılımız ve Dr. Öğretim üyesi Rasim Aşın hoca Salihli Sart’lı! Dahası Salihli Tiyatro Gönüllüleri dahil, zaten yıllardır tanışan ve kiminin çocukluk arkadaşı olan Belediye Başkanı da, en azından bir telefonla ‘neler oluyor, şikayet var’ demeden, atar topar kampa verilen elektrik tesisatını söktürmezdi normalde.. Bu durumun; kamplara baskı yapmaya dizayn etmeye çalışanların bildirisine denk gelmesi tesadüf olamaz diyoruz…Resmi makamlara gidiyoruz, haberleri yok, şikayet de yok… Sonra öğreniyoruz ki Belediye Başkan yardımcısına ağıza alınmayacak olmadık ve zaten olmayan dedikodular taşınmış… Tesadüf olduğu ya da olmadığı burada netleşiyor, bildirideki iftiralar aynı cümlelerle buraya yığılmış… Üstelik ailecek gelenler, çocuklar da var, kamp tehdit altında, yapılması gereken işlem varsa o da koruma güvenlik sağlamak değil mi?
Her neyse bizler bu karanlığın önerileriyle dizayn olmayız, kendileri nasıl yaşamımıza müdahale diyerek her şeye itiraz ediyorlarsa, bu da bizim yaşamımız! İlk önce cinsiyet üzerinden değil insan olarak görür davranırız birbirimizi, yani kaç göç bilmeyiz, bilmeye de niyetimiz yok… Karma eğitim de karma yaşam da insanlıktır; insan muhafazakâr olabilir ama sanat muhafazakâr olamaz. Ahlâk anlayışımızı sorgulamak da kimsenin haddi değildir. Bizim ahlâk ve etik dünyaya bakışımız insanîdir öncelikle…
Dönelim kesilen elektriğe… Nasıl olsa çeker giderler, harabelerin yanı açık alan, zifiri karanlık olunca duramazlar hesabıymış bu.. Gitmeyip etkinlikleri sürdürünce, gece de Dionysos ateşinde tiyatronun, şiirlerin, şarkıların, türkülerin aydınlığında halaya horona durunca, Salihli’den gündüz ‘geçmiş olsuna’ gelenlerimiz, bizlere katılıp resmi kurumlara, Belediye’ye gidenlerimiz, sekiz yıldır yan yana olduğumuz Sart köyünden komşularımız, jeneratörleri, suları ve ekmekleriyle geldiler Her gün orada olamayan uzak köyler selamları, gönülleriyle geldiler alana… Bizimle yanyana durdular… Ertesi gün, esnaftan başlayarak köyün büyük çoğunluğu, tek tek veya grup olarak uğrayarak kendilerinin ağzından söylenenleri yalanladı.. Üstelik bizi onure ederek orada olmamızdan mutlu olduklarını belirttiler “ne yapacaksak birlikte yaparız, bizim çocuklarımız da sizlerle zaten” dediler…
Sart’ın bir meddahı (Uğur Ergin) ve (Satito) tiyatrosu, şenliğin ilk yıllarında atölyeye katılan, Rasim Usta’dan el alan genç tiyatroculardan Mustafa Karaslan‘ın kurduğu tiyatro. Ayrıca Salihli de bir Tiyatro Kütüphanesi oluştu, ve zenginleşmekte… Sart’da ise bir oyun alanı ve tiyatroevi var, adı da kendi de ev; üstelik de bir anadolu evi… Yani yaz kış oralarda tiyatro var ve yolu düşen tiyatrocular var…
Salihlili dostların, esnafın, STK’ların, gençlerin, gelenekten gelen, dirençleriyle zorlukları göğüsleyen, tehditlere rağmen yanımızda olan. Halkın desteği bizi çok mutlu etti ve gelecek için umut verdi… Halkın yalanlara, iftiralara ve dedikodulara ya da sanat ve tiyatro düşmanı bildirilere değil de, sanata, tiyatroya, tiyatro sevdalısı gençlerine sahip çıkmalarından onur duyduk, çoğaldık, taştık…
Biz kampta zorlu iki gün geçirdik. Ama biliyoruz ki tiyatro son iki kişi ile de yapılır… Gerçeği gören, bilen, anlayan halk, şenliğine, konuklarına, tiyatrosuna sahip çıktı. Ve tiyatronun gücü halkın desteği ve gücüyle birleşti. Nihayet, bu direniş meyvesini verdi; ikinci günün akşam saatlerinde elektriğimiz verildi.
Verilmese de ne gam! Zaten jeneratörlerimiz ve yanıbaşımızda dost yüreklerin karanlığı yırtan ışıkları vardı…
