Merhaba…
Dünya ve Türk Tiyatrosu bir YILDIZ’ını, yıldızlara uğurladı…
Yıldız Kenter Hocamız, ustamız adeta tırnakları ile, Müşfik Hoca, Şükran Bey ve birçok meslektaşı ile beraber omuz omuza var ettiği Kenter Tiyatrosu’ndan uğurlandı…
Bu tarihi anlara salonda yer bulup oturarak tanık olanlardanım…
Dostları ile, meslektaşları ile, seyircileri ile, ustalarımız ile doldu, taştı tiyatro…
Benim de birçok anım var Yıldız hoca ile, ama o anıları şimdi paylaşmayacağım…
Yıldız hocamız, aramızdan ayrılırken bir Cumhuriyet kadını olarak, bizleri aydınlatmaları için yüzlerce, binlerce, milyonlarca Yıldız’ları armağan olarak bıraktı dünyaya.
Bir Cumhuriyet kadını olarak karanlığa karşı direndi, direndiler…
Biliyordum, ama artık eminim. Tiyatro için hep “Suya yazı yazmak.” derler. Artık iyice anladım ki “Tiyatro yüreklere yazı yazmaktır.”…
Konuşma yapan ustaları dinlerken, Yıldız Kenter gibi değerlerimize ne kadar kıymet verdiğimizi bir kez daha sordum kendi kendime? Gerçek sanatçı kime denmeli? Tiyatro AŞHK çatısı altında özel tiyatro yapmaya çalışan bir tiyatro sanatçısı olarak, böylesine kaypak bir dünyada nasıl yaşatmışlar Kenter Tiyatrosu’nu?
Çiçeği burnunda İstanbul Belediye Başkanı Sayın Ekrem İmamoğlu yaptığı konuşmada beklenen haberi verdi, Kenter Tiyatrosu’na İstanbul halkı ve Türk Tiyatrosu adına sahip çıkılacağını açıkladı. Bu cümlelerin arkasından salonda büyük bir alkış koptu. Eminim Yıldız Kenter hocamız da müjdeli habere çok sevinmiştir. Bu durumun takipçisi olacağımdan şüpheniz olmasın…
Evet, Yıldız Kenter hocamızın bizleri bu dünyada bırakıp gerçeğe gitmesi ile bence de bir devir kapandı. O kapanan devir bir daha da gelmez. Ne mutlu bize ki nice büyük ustalarla, meslektaşlarımızla aynı sahneyi, aynı kulisi paylaştık. Mecazi anlamda söylüyorum, ekmeği bölüp beraber yedik. Üzücü ama artık ne o kulisler, ne de o sanatçılar da pek yok…
Bir şeyi daha iyice anladım. Kaybedeceğinizi bilseniz de, mücadelenizden asla vazgeçmeyeceksiniz. Buyrun size bir kitaplık cümle, düşünüp durun. Yıldız Kenter hocamız dünkü törende, görmesini bilene onurla, gururla; bir Cumhuriyet kadını olarak dimdik durdu sahnede. Hepimizin yüreğinde idi. Gözleri gözlerimizde, sarmaş dolaş olup vedalaştık O’nunla. Şanmış, şöhretmiş hepsinin boş olduğunu, bir sanatçının “önce insan” olması gerektiğini tüm dünyaya ve salondaki herkese bir kez daha anlattı…
Kendisinin de hocası olan, hocaların hocası Muhsin Ertuğrul ustamız başta olmak üzere tüm ustalarımıza, meslektaşlarımıza selam söyle Yıldız hocam…Yüreklerimize ektiğiniz sevgi tohumları açmaya, ağaç olup meyve vermeye, Ata’mız Mustafa Kemal Atatürk’ün izinden gitmeye devam edeceğiz, bundan hiç kimsenin şüphesi olmasın…Yolun yolumuzdur… Bayrağını taşıyacak kadın-erkek binlerce Yıldız Kenter tiyatro sanatçısı, milyonlarca Afife Jale’ler var…
Işığın dünya var olduğu sürece hep parlayacak… Huzur içinde uyu… Canikolara selam söyle Hocam… Güle güle…
HÜSEYİN KÖROĞLU
