Tiyatromuz Yaşasın İnisiyatifi, 6 Şubat’ta yaşanan deprem felaketi ve yarattığı enkaz üzerine bir bildiri yayımladı. “Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşları olarak hiçbir konuda kalmadığı gibi, bu ülkenin sanat üreticileri olarak bu konuda da daha fazla dayanacak gücümüz kalmadı!” denilen bildiri şöyle:
Sesimi – zi Duyan var mı?
10 binlerce kez öldük, 10 binlerce can enkaz altındayız.
Ezan – Çan – Hazan sustuk…
Tarih paramparça…
Ne yazık ki mevcut iktidar, koordinasyon garabeti yüzünden afet anında devletin yardım elinden insanımızı mahrum bıraktı. Üzgünüz, kızgınız. Yine de hukuk ve adaletin bir gün geleceğine kesinkes inandığımız ülkemizi çok seviyor ve halklarımızın erdemine inanıyoruz.
Henüz yaralarımızın sarılamadığı, göz yaşlarımızın dinmediği bu günlerde yurdun dört bir yanından herkes bireysel ya da örgütlü olarak depremzede canlarımıza elinden geldiğince destek olmaya çalışıyor. Bu çaba, insanımıza inancımızı bir kez daha kuvvetlendirdi.
Bizler, bu ülkenin vatandaşları, bu toprakların yetiştirdiği sanatçılar olarak düşüncelerimizi paylaşmak adına bu metni kaleme aldık. Binlerce insanın enkaz altında olduğunu ve yöre halkının 1 haftayı aşkındır soğuktan donarak sokakta yaşamaya çalıştığını, yemek, tuvalet ve güvenlik ihtiyaçlarının karşılanmadığını unutmayarak ve bu korkunç ayıbın hafızalardan çıkmaması için mücadele etmeyi görev bilerek, söylemek istediğimiz bazı gerçekler var.
Pandeminin ilk zamanlarında Kültür ve Turizm Bakanı ile yaptığımız ilk toplantıda sorduğumuz bir soruyu hatırladık bu süreçte; “bir dahaki afet veya salgın hastalık durumunda sanatçılar, tiyatrolar ve onların çalışanları ne olacak?”. Kimi çaba ve ilgiye rağmen ülkenin hiçbir şartının iyileşmediği gibi bu sorunun da bir sonucu olmadı. Seçim zamanlarında yapılan tırnak içinde “iyileştirmeleri” saymazsak.
Soruyoruz;
- Afet bölgesinde yaşayan, hayatlarını sanattan kazanan profesyonel, amatör, mahalli sanatçılar ve tiyatrolar için bir çözümünüz var mı?
- Bölgede yaşamayan fakat afet dolayısıyla turneleri, oyunları iptal olan, nisan ayı itibariyle de seçim yüzünden sezonu erken kapatmak zorunda kalacak ve tek geçim kaynağı sanat olan sanat çalışanlarının geçimlerini nasıl sağlayacakları konusunda bir fikriniz var mı?
- Normal şartlarda bile imkânsız SGK ödemeleri ve Türk Lirası’nın günden güne değer kaybetmesi yüzünden sektörümüzde “sağlık” ve “emeklilik” hakkı yaratılamıyorken, Afet dolayısıyla işsiz kalan ve belki de uzun süre çalışamayacak emekçilerimiz için SGK, bir yöntem önerecek mi? Tiyatrolar ne zaman, oyuncularını ve tüm çalışanlarını sigortalı yapabilecek?
- Afet bölgesi dışında olan yerleşik tiyatrolar, şubat ayı boyunca iptal edilen temsiller ve tahsislerle karşı karşıya. Ancak, kira, faturalar, SGK ödemeleri ve vergiler durmuyor. Bu afette de yine tiyatroların kapanmasına göz mü yumacaksınız?
- Türkiye’deki tüm Kültür Merkezleri ve özel tiyatro binalarının depreme dayanıklılık kontrolü ve gerekiyorsa güçlendirme çalışmaları konusunda bir adım atacak mısınız?
Kısacası; Devlet, ne zaman sanat üreticilerinin gerçek anlamda destekçisi olacak?
Altını çizerek söylemek isteriz ki, biz, sizden yardım, koruma, kontrol istemiyoruz. Anayasada açıkça belirtilen “Devlet, sanat faaliyetlerini ve sanatçıyı korur. Sanat eserlerinin ve sanatçının korunması, değerlendirilmesi, desteklenmesi ve sanat sevgisinin yayılması için gereken tedbirleri alır.” Maddesinin uygulanmasını, “Sosyal Devlet” kavramının gereklerini yerine getirilmesini ve yasaların bizi, “tacir” olarak görmekten vazgeçmesini istiyoruz. Sektörümüze özel “A-tipik” çalışma biçimimin algılanmasını, dünyada çok fazla iyi örnekleri olan modelleri incelemenizi, liyakatli, adaletli ve hukukun üstünlüğüne inanan ve sanatın önemini kavrayabilecek entelektüel bir alt yapı ile tüm sistemin yeniden yapılanmasını ivedilikle teklif ve talep ediyoruz.
Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşları olarak hiçbir konuda kalmadığı gibi, bu ülkenin sanat üreticileri olarak bu konuda da daha fazla dayanacak gücümüz kalmadı!
Sesimi – zi Duyan Var mı?
TİYATROMUZ YAŞASIN İNİSİYATİFİ
