Duvara yazıyor; “Beklemek, ateşten daha yakıcı”
Doğru mu?
Anlatmaya başlıyor.
Bitirebilecek mi?
Bu efsunlu şehirde bir şeyler oluyor diyor.
Aynı şeyi mi anlıyoruz?
Ama şundan neredeyse eminiz: “Sen anlattıkça oldu bu dünya, sen yoksan o da yok. Hikayen varsa yaşarsın, hikayen yok, sen de yok”
Adını bilmediğimiz birinden ölüm, rüyalar ve şehre dair bir hikaye.

Yazan: Volkan Çıkıntoğlu
Yöneten: Güray Dinçol
Yönetmen Yardımcısı: Cansu Arslan Saran
Işık Tasarımı: Utku Kara
Dekor Tasarımı: Derya Ülker
Hareket Tasarımı: Ecem Asude Işık Gür
Fotoğraf: Tara Demircioğlu

Oynayan: 
Tolga İskit
* Tek Perde – 70 dak.

Gaye Boralıoğlu’nun; “Mübarek Kadınlar” ve “Hepsi Hikaye” öykü kitaplarından 4 hikayeyi İsmail Sağır oyunlaştırdı. Her gün; Sirkeci garından trene binen “Mi Hatice”nin hikayesini anlatmaya başlayan üç anlatıcı, Hatice’nin hikayesiyle iç içe geçen 3 farklı kadının daha hikayesini aktarır. Hikayelerin hepsi Menekşe istasyonunda son bulur.

Yazar: Gaye Boralıoğlu
Oyunlaştıran / Yöneten: İsmail Sağır

Oynayanlar: Ayşegül Uraz, Gülhan Kadim, Sinem Öcalır

*tek perde 75 dak.

“Senin hatan. Uçursaydın şarkılarını. Kim dedi sana, kalbinde zapt et, diye.”
İşgal altındaki İstanbul’da, bir zamanların şöhretli şairesi Şehvar Hanım’ın yalnız hayatı, bir ziyaretle değişir. Eski hizmetçisi Sabriye onu yoklamaya gelmiştir, üstelik yanında anılar, hikayeler, insanlar, şiirler, şarkılar, en çok da şarkılar vardır.”
*Oyunda geçen “Nazar Et” dörtlüğü Şehvar karakterine ilham olan Şair Nigâr Hanım’ a aittir.

azan ve Yöneten: Burçak Çöllü
Dramaturg: Sinem Özlek
Orijinal Müzik: Burçak Çöllü

Oynayanlar: Ayşegül Uraz, Gülhan Kadim
Hanende: Ayşegül Aykaç
Sazende: Burçak Çöllü

Neredeyse görünmeyecek kadar fark edilmeyen bir kadın, yeraltında sessiz uyuyan ölülerin yerüstünde yeniden konuşulması için anlatıyor. Hayalet olup da kaybolmalarına izin vermemek için.

“Herkes anlatılacak kadar eşittir.”

Yazan: Elif Ongan Tekçe
Yöneten: Güray Dinçol

Oynayan: Elif Ongan Tekçe

Oyun, bir çağrı merkezinde geçiyor. “Hatırlatma Merkezi”nin şikâyet bölümünde, biri uzun zamandır çalışan, diğeri yeni işe başlayan iki kişinin gece vardiyası sırasında, çağrı sisteminde işler karışır. Buldukları çözümler ve cevaplar; gerilim ve mizahın iç içe geçtiği yüksek tempolu bir gece sonunda, onları çarpıcı bir gerçeğe ulaştırır.

Yazan: Yiğit Sertdemir
Yöneten: Y. Ömer Erzurumlu

Oğuz Atay’ın “Korkuyu Beklerken” adlı eserindeki “Demiryolu Hikayecileri”, “Unutulan” ve “Beyaz Mantolu Adam” hikayelerini, Yiğit Sertdemir sahneye uyarladı ve yönetti. Terk edilmiş bir demiryolu istasyonunda, seyyar hikaye satıcılığı yapan üç kişinin hikayesini; geriye kalan son kişi seyirciye aktarıyor. Unutulan ve Beyaz Mantolu adam hikayeleri ise, kalan son kişinin hikayesine eşlik ediyor.

Oğuz Atay’ın; edebi zekası ve ironik dili aracılığıyla okuyucusu ile kurduğu yalın ilişkiyi; sahne üzerinde koruyarak, aynı izlekle hikayeleri seyirciyle paylaşacağımız bir yolculuğa çıkıyoruz.

Yazar: Oğuz Atay
Uyarlayan / Yöneten: Yiğit Sertdemir
Sahne Tasarım / Kostüm Tasarımı: Candan Seda Balaban
Işık Tasarımı: İsmail Sağır

Oynayan: Yiğit Sertdemir

William Shakespeare’in; aşkla, sihirle, doğayla, insanla ve perilerle dolu komedisi “Yaz Gecesi Rüyası”, Can Doğan’ın çevirisiyle ve bir Kumbaracı50 uyarlamasıyla seyirciyle buluşuyor.

Aşkı gördüğü yerde aklı karışan gecelerin perisi Puck, “o” yaz gecesi dönümünde sebep olduğu her şeyi tekrar tekrar anlatmaya mecburdur. İbretlik nefis bir masal belki, ya da kocaman şahane bir yalan, hatta belki de ayarı bozuk müthiş bir rüya… Kim bilir? Cupid’in yayını alıp kaçan bir periden her şey beklenir. Siz istediğiniz yerden dinleyin, yeter ki aşkın peşinden gidiverin.

Yazan: W. Shakespeare
Çeviren: Can Doğan
Uyarlama: Gülhan Kadim ve İsmail Sağır
Yöneten: İsmail Sağır
Oynayanlar: Burcu Özhızalan, Ceyda Akel, Gizem Akdoğan, Gülhan Kadim, Sercan Gülbahar, Tuğra Can Bıçak, Yeşim Sarı