Çağla Coşkun
Genco Erkal’ın 50 yıl sonra yeniden sahnelemeye başladığı Gogol’un “Bir Delinin Hatıra Defteri” adlı oyununu nihayet izleyebildim.
Tek perdelik ve tek kişilik oyunda, sıradan bir devlet memurunun soylu bir kıza aşık olması ancak aşkına karşılık bulamayarak delirmesi anlatılıyor. Sınıf farklılıklarına da değinen oyunda aslında bir delinin değil, gittikçe deliren bir adamın hikâyesini izliyorsunuz.
Bir Delinin Hatıra Defteri, zor bir metindir. Okurken delinin aklını anlamanız, dağınık düşüncelerini yakalamanız bazen zor olabilir. Sahnede izlerken de hiçbir şeyi kaçırmamak için kafanızı toparlamanız ve sadece ama sadece oyuna odaklanmanız gerekiyor.
“Bir Delinin Hatıra Defteri”nin başka bir uyarlamasını henüz izlemedim. O yüzden karşılaştırma yapmayacağım ve zaten yapmak da istemiyorum. Ancak şunu söyleyebilirim: Genco Erkal yorumu, oldukça klasik bir yorum.
Genco Erkal ise, her zamanki Genco Erkal işte. Yerinde duramayan, bir buçuk saat boyunca kendisini hayranlıkla izlettiren bir adam. “O nasıl bir enerji, nasıl bir performans, artık yeter, ben yoruldum!” deseniz de o yorulmuyor, durmuyor, sahnenin bir orasında bir burasında muhteşem bir şey yapıyor.
Gidin, izleyin, izlettirin.
Buradan Genco Erkal’a da seslenmek istiyorum: Sen en güzel delilerimizdensin Genco Erkal! Çok yaşa!
Oyunla ilgili detaylı bilgiye buradan ulaşabilirsiniz.
